سنگ از جمله مصالحی ست که در صنعت ساخت و ساز به وفور از آن استفاده می شود. اکثر مصالح ساختمانی با گذشت زمان کیفیت اولیه خود را از دست داده و مقاومت آنها پایین می آید اما سنگ جزء متریال هایی ست که گذشت زمان هیچ تاثیری بر آن نمی گذارد و همواره سطح طبیعی خود را حفظ می کند.
امروزه از سنگ هم در نماکاری ساختمان و هم در دکوراسیون داخلی استفاده می شود. دوام و طول عمر این ماده بسیار زیاد است و اکثر بناهایی که با سنگ ساخته می شوند سال های سال باقی می مانند. سنگ به دو دسته سنگ طبیعی و سنگ مصنوعی دسته بندی می شود.
همانطور که از نام سنگ طبیعی پیداست، طی هزاران سال توسط طبیعت شکل گرفته است. این سنگ از نقاط مختلف زمین استخراج می شود. موقعیت سنگ طبیعی تعیین کننده نوع، رنگ و بافت آن می باشد. سنگ طبیعی با منحصر به فرد بودن رنگش و نقص هایی که دارد تشخیص داده می شود.
سنگ مصنوعی محصولی ساخته انسان است که در دهه ۱۹۸۰ میلادی در بازار معرفی شد. تقاضای مردم برای دیدن سنگ هایی یکدست و یکنواخت، محرک این اختراع بود. به طور معمول، یک سنگ مصنوعی از مواد بتنی و سنگدانه تشکیل شده که با فشردن این مواد سنگ مصنوعی ساخته می شوند.
این محصول به صورت مصنوعی رنگ شده و صیقل داده می شود تا از نظر ظاهری شبیه به سنگ های طبیعی باشد. اگر از دور به این دو نوع سنگ نگاه کنید، تشخیص تفاوت بینشان دشوار است. اما اگر نگاه دقیق تری داشته باشید می توانید تفاوت را متوجه شوید. در ادامه این نوشته از فونیکس  به بیان تفاوت سنگ طبیعی و مصنوعی می پردازیم. با ما همراه باشید.